Noors en Fins Lapland 28/3 - 3/4/2024 - Vroege Nature Photography

Vogelreis Lapland en het Noorderlicht

Om half negen afgesproken op Schiphol met Gatske en Marjolein, om de reis te beginnen met Birding Breaks naar Finland en Noorwegen, we vliegen eerst naar Helsinki en stappen daar op het vliegtuig om naar Ivalo te vliegen.

In Ivalo sluiten we aan bij de rest van de groep en ontmoeten we onze gids Arie Ouwerkerk, die ons de rest van de week naar een aantal prachtige locaties zal begeleiden!

We stappen uit ons vliegtuig zo de sneeuw in, dat is wel even wat anders dan bij ons vertrek in Amsterdam vanochtend!

Els, Geert en Harry sluiten bij ons aan en we passen precies met z'n achten, inclusief Arie, in het bestelbusje en begeven ons op weg naar Kaamanen, ons verblijf voor komende nacht.

Op deze locatie vinden we een voederplaats voor de Haakbekken, Grote Barmsijzen , Witstuitbarmsijs, bruinkoopmees en de Taigagaai

Grote Barmsijs in de sneeuw in Kaamanen

In Kamaanen hadden we een prima logeeradres, een heerlijk diner en prima slaapgelegenheid, in de avond hadden we het geluk om het Noorderlicht te kunnen fotograferen, nog niet heel heftig, maar geen slecht begin voor de eerste avond! Het was nog wel even knoeien met de instellingen van de camera, had me er toch nog iets meer in moeten verdiepen, maar met hulp van onze medefotografen lukt het toch!

Het was wel heel erg koud, zo laat in de avond, maar met warme kleding en skibroeken kwamen we een heel eind, alleen die koude voeten was wel een dingetje, daarna een heerlijke warme douche en heerlijk slapen.!

De volgende ochtend redelijk op tijd op, ontbijten en tot een uur of half elf de gelegenheid om buiten de vogels op de voederplaats te fotograferen, voor degene die het te koud vonden kon je ook vanuit de eetkamer, door het glas, fotograferen, maar ik was liever buiten!

Wat een prachtige gekleurde vogels die haakbekken, het vrouwtje voornamelijk geel , het mannetje rood gekleurd, ze hebben ongeveer het formaat van een zanglijster, ze lijken een beetje op de kruisbekken. De vogel heeft een vrij lange staart en een dikke snavel waarvan de punt van de bovensnavel naar beneden gebogen is. De Haakbek komt voor in Scandinavië Siberie en Noord-Amerika.

De Witstuitbarmsijs was ook een bijzondere verschijning, bij hoge uitzondering komen ze soms ook wel in Nederland terecht, dit jaar, 2024 is er een exemplaar in Blaricum gemeld, en die is hier ook een aantal maanden gebleven, maar in Kaamanen kwamen ze ook een graantje pikken en konden we ze mooi fotograferen. De Witstuiten trekken meestal met de Barmsijzen samen op.

Witstuitbarmsijs in het zonnetje

We vervolgen de reis langs de Tana rivier op zoek naar Sneeuwhoenders en Sperweruilen, terwijl we verder naar het noorden rijden naar onze volgende bestemming, Vestre Jacobselv, aan de zuidkant van het Varanger schiereiland, onderweg stappen we verschillende keren het busje uit, wanneer één van de genoemde soorten wordt gezien.

De Sperweruilen zitten meestal op de elektriciteitsdraden langs de rivier, maar ook in de toppen van dode bomen, te koekeloeren of er nog een muisje is te vangen!

Geweldig mooie uilen met gele sprekende ogen, op onderstaande foto heeft hij een muis gevangen. Het was schitterend weer, dus een knalblauwe lucht! We hebben overigens de hele reis schitterend weer gehad, dikke lagen sneeuw met heel zonnig weer en een enkele sneeuwbui!

Diverse Sperweruilen kunnen bewonderen langs de Tana rivier, deze rivier vormt de grens tussen Noorwegen en Finland en is 330 kilometer lang!

Sperweruil draait aan de knoppen

Op zoek naar de Waterspreeuw, die we ook hebben gevonden!

De volgende dag gaan we weer op pad, en willen we Hornøya bezoeken, Hornøya is een klein, onbewoond eiland in de gemeente Vardø in de provincie Finnmark, Noorwegen. Het ligt in de Barentszzee, net ten oosten van het grotere eiland Vardøya, waar de stad Vardø ligt. Vanuit Vardø varen we met een bootje, 10 minuten, naar het eiland toe,
Op het eiland is het een drukte van belang met Papegaaiduikers, Alken, Zeekoeten, Dikbekzeekoeten, Kuifaalscholvers en Drieteenmeeuwen!

Wat indrukwekkend!!!

Oppassen dat we niet uitglijden, want het is glad op de paadjes, veel sneeuw, dus wel een zachte landing, maar toch!

Op m'n buik in de sneeuw en foto's maken van de Papegaaiduikers met een laag standpunt, randje sneeuw aan de voorkant, en dit is het resultaat, we hebben prachtige foto's kunnen maken van deze geweldige leuke vogels, ik vind ze altijd zeer vertederend!

Vliegbeelden maken van de Kuifaalscholvers, zeekoeten, papegaaiduikers etc, valt nog niet mee, maar na even geoefend te hebben kwam het goed, (foto's onderaan de pagina)

Bijzonder op Hornøya waren de dikbekzeekoeten, of kortbekzeekoeten, lijken op de gewone zeekoeten, maar zijn snavel is wat dikker en heeft een witte lijn langs de snavelbasis. Het was voor mezelf de eerste keer dat ik ze heb gezien.

Kortbek- of dikbekzeekoeten

Sneeuw, sneeuw zover als je kunt kijken en stilte! Wat een verschil met Nederland!

De volgende dag gaan we op weg naar Batsfjord, onderweg gaan we weer proberen om Sperweruilen en Moerassneeuwhoenders te vinden, die laatste zijn een hele uitdaging, goed opletten want ze vallen niet erg op in de sneeuw, soms zit er een wit bolletje in een berk, of zitten ze op de grond!

Warempel we vinden ze langs de weg naar Batsfjord, een prachtig gezicht die witte bolletjes in de sneeuw!

We gaan door naar de haven van Batsfjord, om de Stellers Eiders en de Koningseiders te spotten, echt heel bijzondere eenden met geweldig mooi verenpatroon, in de haven zit een groep Eiders met enkele Koningseiders er tussen, ook een grote groep Stellers Eiders zijn aanwezig, bijzonder om te zien hoe ze bij elkaar blijven en ineens bedenken om allemaal te gaan duiken onder water, op zoek naar voedsel! Plop, plop en weg zijn ze weer!

Opnieuw zien we een aantal Sperweruilen langs de Tana, dit keer in een struik of boompje, dat is toch wat leuker fotograferen.

Door het licht is het een beetje een surrealistische foto geworden.

Natuurlijk mogen de Rendieren niet ontbreken, we hebben ze diverse malen gezien onderweg, het viel me op dat die beestjes echt hele iele geweitjes hebben, eigenlijk anders dan ik me had voorgesteld, de rendieren worden gehouden voor hun vlees, hun huid, als trekdier, als rijdier en soms ook voor hun melk, net als bij ons de schapen en koeien.

Op verschillende locaties vinden we Drieteenmeeuwen, die zich klaarmaken om te gaan broeden, nesten zijn gebouwd, ze hebben vaak genoeg aan een klein richeltje, om hun nesten op te maken. Op Hornoya waren ze te zien, tegen de rotswanden aan, en onderweg bij verschillende huizen en schuren.

Ook bij het schiereilandje Ekkeroy is een grote kolonie Drieteenmeeuwen die al druk met de nestbouw bezig zijn.

De Drieteenmeeuw heeft een hele rode bek van binnen, apart om te zien!

In de havens van Batsfjord, Vardø, en Vadsø, vinden we Stellers Eiders, Ijseenden, Eiders en Koningseiders, supermooie eenden, die ik, behalve de Eidereenden en de IJseenden nog nooit eerder had gezien.

De IJseend kan 20 tot 33 cm lang worden, vooral het mannetje in zomerkleed is prachtig om te zien. 's Zomers is de kop, de hals en de borst zwart, afgezien van een witte oogvlek. De rug is zwart met bruin. De mooie lange staart heeft een lengte van 12,5 cm. De veren van het vrouwtje zijn overwegend bruin met een lichtere bruine kleur aan de zijkant van de kop, de hals en de flanken. Beide geslachten hebben een opvallend kleine snavel.

Koningseider

Een volwassen vogel is ongeveer 55 tot 63 cm lang en kan een spanwijdte hebben tot wel 102 cm. Het mannetje draagt in het broedseizoen een schitterend gekleurd verenkleed: een rode snavel met witte nagel, een vergroot, zwart omrand oranje voorhoofd, lichtblauw-grijze kop, bleekgroene wangen, roze-witte borst, gele poten met donkere vliezen en zwarte nagels en zwarte vleugels, rug en buik. Het vrouwtje lijkt op de gewone Eidereend.

In de havens in het noorden van Noorwegen hebben we er diversen gezien.

Harry en ik hebben ook nog een bootje gehuurd in de haven van Vadsø, een paar uur, waar we op ooghoogte konden fotograferen.

Vrouwtje KoningsEedereend

Eider of Eidereend

Een volwassen exemplaar is ongeveer 60 centimeter groot. Het mannetje is opvallend zwart-wit gekleurd met een groene vlek op het achterhoofd en een wit-roze borst. Het vrouwtje is bruin met zwarte strepen. De Eidereend kan een snelheid van 113 km per uur halen, dus dat is heel snel, zeker voor deze eend.

We komen ze in Nederland ook tegen in de buurt van de Waddenkust, Eén van de gebieden waar ze overwinteren.

Stellers Eiders

Vroeger hoorden ze bij de Eiders, tegenwoordig worden ze tot een eigen geslacht gerekend!

Het mannetje heeft een donkere rug, de kop is wit en lijkt vierkant, de eend heeft een donkere kraag en is licht van onder geleidelijk naar de buik toe iets meer oranje-okerkleurig. Het vrouwtje is onopvallend bruin gekleurd met een opvallende lichte oogring. De lichaamslengte bedraagt 43 tot 47 cm en het gewicht 650 tot 900 gram.

Na ons fotograferen in het bootje in de haven van Vardø, gaan w e in de buurt naar het schiereiland Vardøya en spotten we diverse sneeuwhazen, eerst eentje in de verte, nadat Kees nog een rondje liep, kwamen we er nog eentje tegen die even bleef poseren.

En dan zit het er weer bijna op, onze reis richting de Noordkaap, de volgende dag gaan we weer terug naar Kamaanen, waar we de laatste nacht doorbrengen. In de avond nog een keertje her Noorderlicht, wat we in totaal drie avonden hebben mogen aanschouwen, de tweede avond was het mooiste, maar toen lagen wij al op één oor!